ഗഗന ചാരി .

   ഗഗന ചാരി 

----

വിണ്‍മേഘങ്ങള്‍ക്ക് ചാരെയൊരു

വിചിത്ര പതംഗം , താഴെ-

യാളിപ്പടര്‍ന്നുയരും തീപ്പന്തം പോല്‍

ശിരസ്സ്‌ .

മിഴികള്‍ , ചാരം മൂടിയ കനലുകള്‍

ചിരിച്ചും കരഞ്ഞുമവ ചാരം ചിതറി,

യഗ്നി ച്ചോപ്പു വാക്കിന്‍ തുമ്പില്‍ പ്പുരട്ടി

വിങ്ങും കരള്‍ മുറിവുകള്‍

പൊള്ളിച്ചുണക്കി.

നീട്ടിപ്പിടിച്ച കഠാരയിലെക്കാഞ്ഞു വീണു

കൌതുകം പൂണ്ട മുയല്‍ കുഞ്ഞുങ്ങള്‍

പിടഞ്ഞു മരിച്ചു .

ഒരു നിമിഷവും അവസാന മിടിപ്പെന്നുറക്കെ

ആര്‍ത്തോടുങ്ങിയ ഹൃദയങ്ങള്‍ .

കണ്ണീരിനും വാക്കിനുമിടയില്‍ പായവേ ,

കനല്‍പ്പാളികള്‍ക്കടിയിലമരുമൊരു

കനിവിന്‍റെ കാണാവെണ്‍മുത്തുച്ചിപ്പി.

ഉയരം നോക്കിപ്പറക്കാന്‍ വെമ്പുമെന്‍

പക്ഷി ചിറകിനു തീ പിടിക്കുന്നു .

തുറക്കാത്തയിമകള്‍ക്കുള്ളില്‍ കുതിക്കും

വെള്ളപ്പാച്ചില്‍ ,

നീര്‍ കാത്തെന്‍ മണ്‍ചുണ്ടുകള്‍ വിണ്ടു തകരുന്നു .

കരിഞ്ഞ തൂവല്‍ തുണ്ടുകള്‍ കാറ്റില്‍ ചിതറി പ്പറന്നു -

കൊണ്ടെയിരിപ്പൂ ഞാനങ്ങകലെയെന്‍

മിന്നും ചന്ദ്രതാരകമിരുകൈകള്‍ നീട്ടി

കാത്തിരിപ്പൂ കല്പാന്ത കാലത്തോളം .

------

വി. മീനാക്ഷി